Dünya Ruh Sağlığı Günü

Yaşam kalitemizin artması, ruh ve beden sağlığı açısından sağlıklı bireyler olarak yaşayabilmemiz için öncelikle kendimizi ve çevremizi çok iyi tanıyıp, erken müdahale ve tedavi şansımızı artırmalıyız.

Hastalık veya bozukluk pek çok kişi için kabullenilmesi zor bir durumdur. Hele de söz konusu olan akıl ve ruh sağlığı ise kişinin bu durumu önce kendisinin sonra da yakın çevresinin kabullenmesi ve tedavi arayışına gitmesi zaman almaktadır

Damgalanma korkusu nedir?

Psikiyatrik hastalıkları veya bozuklukları farketmemizi veya kabul etmemizi engelleyen faktörlerin en önemlisi damgalanma-stigmatizasyon korkusudur. Kişiler genellikle başta aile olmak üzere, iş ve sosyal çevrelerinde farklı davranılacağı, maddi ve manevi kayıplar yaşayacağı endişesi ile birtakım belirtileri görmezden gelmektedir. Kişinin yakın çevresi için de bu pek de farklı değildir. Çocuğunda, eşinde, kardeşinde, en yakın arkadaşında veya çalışanında böyle bir şeyi farketmek ve bunun için yardım arayışına girmek pek çok insanın kaçındığı bir durumdur. İşte bu yüzden değil midir ki muhtemel sosyal fobisi olan bir ergenin, akıllı, uslu, terbiyeli olarak adlandırılması veya dikkat eksikliği ve hiperaktivitesi olan bir çocuğa çok yaramaz denmesi, antisosyal kişilik bozukluğu veya hezeyanlı bozukluk gibi durumlar nedeniyle kıskançlık ve öfke nöbetleri yaşayan bir eşin sadece eşini çok sevdiğinden bahsedilmesi ve bu durumun sosyal çevre tarafından pek çok zaman onaylanması... Psikiyatrik semptomların onaylanma ve görmezden gelinme durumlarına daha pek çok örnek verebiliriz. Ama tabii ki bu işin bir diğer tarafında da onaylanmayan ve hatta suçlanan, damgalanan bir grup var. Mental retardasyonu / zeka geriliğine bağlı davranış bozuklukları gösteren bir kişinin ailenin utancı olması nedeniyle yıllarca evin bir odasında saklanması, psikotik bozukluğu nedeniyle çocuğunu öldüren bir kadının, annelik vasıflarının sorgulanması gibi…

Psikiyatrik belirtileri görmezden gelmenin zararları nelerdir?

Kaçınma, belirtileri görmezden gelme ve buna bağlı tedavinin gecikmesi yanlızca o kişiyi etkilememektedir. Aynı zamanda kişinin ortak yaşamı paylaştığı, birlikte çalıştığı herkese maddi ve manevi biçimde zarar vermektedir. Tüm dünya üzerinde ruh sağlığı desteğine ihtiyaç giderek artmakta ve eşit şartlarda ruh sağlığı hizmeti almak zorlaşmaktadır. Bu nedenle hepimizin dileği yaş, cinsiyet, ırk, mezhep, din, politik ayrımlar, eğitim, maddi kaynaklar gibi farklılıkların kişilerin ruh sağlığı hizmetinden uzak kalmasına sebep olmaması yönündedir.